Uitvoeringen:
A - B - D - E
A: zowel in dun als 'dik' metaal, bij de laatste liggen de rand, de banen en de drietand 'op' het schild (in relief)
B: zwarte drietand op rood/grijs schild
E: goudgeborduurde drietand op zwart
Ingevoerd bij Legerorder No 366 van 1947
De drietand in het embleem was symbolisch voor de vlugheid, kracht en vaardigheid die de oorspronkelijke gebruikers hiervan in de oudheid nodig hadden om in het gladiatoren gevecht te kunnen overleven. Men spreekt in dit geval van de Retiarus (de 'netman') die met net en drietand (de 'fascina') over bovengenoemde kwaliteiten moest beschikken.
Er wordt ook wel verwezen naar de drietand van Neptunes (waarschijnlijk omdat het embleem later enigszins vervormt raakt en vervolgens meer de gelijkenis krijgt met het wapen van deze zeegod).
Het embleem is in bronskleurig metaal wel aangemaakt (en uit persoonlijke waarneming van de majoor, toentertijd sergeant, B.C. Cats ook in Indië aangekomen en opgeslagen, en wel in een KNIL depot) echter door het feit dat de bataljons van de E-divisie inmiddels over de gehele archipel waren verspreid, hebben de emblemen de manschappen waarschijnlijk zelden bereikt en is het daardoor in Indië slechts beperkt gedragen.
Dit geldt niet voor variantie B dat in ieder geval gedragen is door eenheden op West-Java
I - in brons aangemaakt in opdracht van het MvO; wel naar Indië, echter niet of nauwelijks gedragen;
II - aanmaak van stoffen embleem, op eigen initiatief in Nederland: zwarte drietand (opvallend laag gelegen) op rood veld met kader van geel/gouddraad, slechts incidenteel gedragen;
III - in Indië werd vervolgens een eigen stoffen exemplaar gemaakt, idem met kader van geel (of gouddraad) garen.
Bovenste exemplaar schitterend verschoten in de tropenzon.
IV - later vervangen door een metaal exemplaar (Indische aanmaak),
met horizontale rood/grijze banen die
de inzet overzee symboliseren. Deze is in ieder geval gedragen door eenheden
(met 5 genummerde bataljons) op
West-Java.
V - Er bestaat nog een variatie E,
gouden drietand op zwart veld,
hierover helaas geen nadere informatie.
Later werd de traditie
voorgezet met een
witte/zilveren drietand
op een blauw veld
(ingevoerd 1952,
vervallen 1969)
