Schoudertitel in geel koper t.b.v. het Vrouwen Korps KNIL
Parade van het Vrouwen Korps KNIL.
Kleding: blouse en rok met veldmuts v.v. klimmende leeuw, voor officieren geel-koperen leeuw, sokken en half-hoge schoenen.
Vrouwenkorps-KNIL
Mouwleeuw 'NED. INDIE' (Amerikaanse aanmaak), ten behoeve van het VK-KNIL, oorspronkelijk aangemaakt ten behoeve van de uniformen zoals gedragen in Australië.
Mouwembleem werd, vanwege de toch enigszins mislukte uitvoering, ook wel de krijsende muis genoemd.
De mouwleeuw is in de VS aangemaakt door een borduurinrichting in Massachusetts in opdracht van de militair attache, de Kol. ML-KNIL Somers van het N.P.C. (Netherlands Purchasing Committee)
Veldmuts VK-KNIL, aan de binnenzijde voorzien van een stempel met naam en registratie nummer:
Tilly Goslinga, VK-118
In 'Het Vrouwenkorps-KNIL' van S. Kruyswijk- Van Thiel op blz. 270 staat een afdruk van een lijst met recruten VK-KNIL per 16 oktober 1944 waar het 'serie No. VK. 118' vermeld staat.
Het betreft Mathilde Goslinga, laatste woonplaats Curaçao, met haar aanmelding voor het VK KNIL 'Medische dienst'.
VK-KNIL
Vrouwenkorps van het KNIL, niet te verwarren met het VHK van de KL, werd opgericht n.a.v. de beschikking van de Minister van Koloniën Nr. 1 van 5 maart 1944*. Het was een onderdeel van het KNIL, onder de algemene leiding en toezicht van het onderhoofd Departement van Oorlog.
De eerste commandante was 1e Luitenant J.M. Meerburg. Het korps was hoofdzakelijk bestemd voor diensten in de administratieve-, medische- en hygiënische sector. De beginsterkte werd geleverd door, zich in Australië bevindende vrouwen van diverse landaard, waarbij zich in de loop van 1944 personeel, afkomstig uit diverse delen van het rijk, voegde. Eind 1944 bedroeg de sterkte van het VK ongeveer 120, waar onder 25 uit Suriname overgekomen, vrouwelijke militairen. Basistraining vond in eerste instantie plaats in de VS, later in Australië. Een eerste aanzet voor de oprichting van een vrouwenkorps binnen de militaire structuur van het KNIL, is ontstaan in de kringen van Nederlandse vrouwen die tijdens de Japanse bezetting woonden in Australië, de Verenigde Staten, Engeland en West-Indië. Na afloop van de oorlog in Indië hield een commissie onder leiding van luitenant-gouverneur-generaal dr. Van Mook zich bezig met aspecten van de wederopbouw van Nederlands- Indië. Voor deze wederopbouw werden vrouwen op vrijwillige basis gerekruteerd en ingezet bij de eerste hulpverlening aan de slachtoffers van de Japanse bezetting. Na de Soevereiniteitsoverdracht aan de Indonesiërs werd het KNIL op 26 juli 1950 ontbonden, en daarmee ook het VrouwenKorps-KNIL.
Het korps oogstte veel waardering. Uit onderzoek onder de VK-KNIL vrouwen blijkt dat, ondanks kritiek op het ontbreken van bevorderingen en leidinggevende posities, de deelnemende vrouwen hun diensttijd in Nederlands-Indië als onverdeeld positief hebben ervaren.
* .....bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger tijdelijk in te stellen een Vrouwenkorps dat ten doel heeft mede te werken aan de voorbereiding van den terugkeer naar Nederlandsch-Indië en na de bevrijding van Nederlandsch-Indisch grondgebied aldaar dienst te doen in administratieve, medische en hygienische - en voorzover zulks noodig zal blijken ook in andere - functies.
Besluit van den Minister van Koloniën d.d. 5 maart 1944 No. 1
Aanbevolen literatuur:
- Het Vrouwenkorps van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger, door drs. G.J. Kippers 1985
(uitgave in eigen beheer)
- Het Vrouwenkorps-KNIL, door S. Kruyswijk-Van Thiel 2004
(ISBN 90 3619 411 3)
Hutkoffer van de 1e Luitenant VK-KNIL T. de Jong
Schenking A. Schouten
Mouwleeuw VK-KNIL met ondertitel 'Geneeskundige Dienst' t.b.v. detachement van ca 20 dames uit Curacao dat in augustus 1944 naar Australië vertrok.
VK-KNIL'ster uit Curacao en/of uit Suriname hebben in Indië ook de mouwleeuw gedragen met het land van herkomst in de banderol
De uitvoering van de mouwleeuw was duidelijk afhankelijk van wie de bestelling had geplaatst en waar deze werd uitgevoerd. Vandaar de grote diversiteit in de verschillende mouwleeuwen.
Ook dit betreft een Amerikaanse aanmaak t.b.v. het VK-KNIL
Op 25 april 1949 bestond het VHK 5 jaar. In alle detachementen in Indonesie werd dit heuglijk feit met veel of weinig vertoon gevierd. Ieder detachement begon de dag met een vlaggenparade. In Batavia begon de dag met een vlaggenparade, waarbij een dagorder werd voorgelezen van de Cdte VHK in Indonesie. 's-Middags werd er een receptie gehouden, gevolgd door een the-dansant. De dag werd besloten met een filmvoorstelling, verzorgd door de NIWIN. Ook het VK/KNIL liet zich niet onbetuigd. De detachementscommandante Lt. van Tongeren feliciteert Lt. Sijmons namens het VK
(Officieel bijschrift)
Legitimatiebewijs van een korporaal VK-KNIL
Soldier's Service and Pay Book van W.L. Goossens-Kortenhorst
31-01-1945 tot 01-08-1945 soldaat
01-08-1945 tot 19-12-1945 korporaal
19-12-1945 tot 12-04-1946 sergeant 2e klas
12-04-1946 demobilisatie
Op 15 maart 1946 aankomst te Batavia, repatriëring 25 oktober 1947
Tot mijn grote verbazing en vreugde kon ik, ruim een jaar na het verkrijgen van dit boekje, uit een totaal andere bron, het zakboekje van haar echtgenoot verkrijgen. Hoe groot zijn de kansen op een dergelijke reunie...
Bandoeng: De rekrutentijd in de koele bergstad Bandoeng bestaat voor de nieuwe leden van het VK-KNIL voor een groot gedeelte uit exercitie. Wanneer ze de "basistraining" achter de rug hebben, worden de meisjes bij verschillende diensten geplaatst als secretaresse, terwijl anderen voor het rollend materiaal opgeleid worden. In de koffiepauze maken Ton Hendriks uit Zaandam (links) en Marie Therese Noel uit Roermond een praatje met instructeur sgt.maj. v.d. Heyde.
Defile op het Koningsplein. Detachement van het VK-KNIL.
Bandoeng: In het Insulindepark te Bandoeng werd de 2e lt. van het VK-KNIL, D.M. Sturm beedigd. Bij deze plechtigheid waren vele militaire autoriteiten aanwezig. Het Koninklijk Besluit wordt voorgelezen.
Bandoeng: De rekrutentijd in de koele bergstad Bandoeng bestaat voor de nieuwe leden van het VK-KNIL voor een groot gedeelte uit exercitie. Wanneer ze de "basistraining" achter de rug hebben, worden de meisjes bij verschillende diensten geplaatst als secretaresse, terwijl anderen voor het rollend materiaal opgeleid worden. Alle begin is moeilijk. Zo ook met het marcheren. Het kost heel wat inspanning om zo ver te komen dat alles gelijk gaat.
