Bij landmachtorder nr 57/1947 officieel 'Korpsonderscheidingstekenen' genoemd (in 1961 veranderd in 'Naamlint, bovenmouw' door de troep ook wel straatnaam genoemd) De korpsonderscheidingstekens werden in het Nederlands leger, in navolging van het Britse gebruik, het eerst ingevoerd bij de Koninklijke Nederlandse Brigade 'Prinses Irene'. Nog tijdens de 2e wereldoorlog werden vrijwel alle onderdelen van schoudertitels voorzien. Na veel veranderingen kwamen deze bij MB GS 62.1204/24 van december 1962 definitief te vervallen.
Hier volgen een aantal onderdeelsbiezen zoals gedragen in Indië. Zoals ook met mouwemblemen, ontstonden ook hierbij verschillende variaties, zowel in ontwerp als in uitvoering. Een fantastisch verzamelgebied. Indien van toepassing, kunt u op het embleem klikken voor meer informatie m.b.t. het desbetreffende onderdeel.
Nummers verwijzen naar het overzicht Naambandjes Nederland, uitgave van de Samenwerkende Militariaverzamelaars, Breda 1982
Een in Australië geformeerd korps van gëuniformeerde ambtenaren van het Binnenlands Bestuur, artsen, ingenieurs, economen en andere specialisten, die met de geallieerde invasietroepen zouden landen om direct hulp te bieden en het Nederlands gezag opnieuw te vestigen. Toegevoegd aan NICA waren bijvoorbeeld de zgn. 'Port Parties', formeel onder bevel van de Koninklijke Marine de MCA, Marinecommandant Australie). Deze ruimden puin en maakten havenmondingen mijnenvrij.
Afmeting 3.7 x 1.2 cm
Korpsonderscheidingstekens
* KNIL
* KL
* NICA
Beide rechtstreeks op de mouw geborduurd in gouddraad, de onderste met dubbel kader.
Knil Infanterie 'Prins Bernhard'
Vrouwen Korps KNIL
Hulp plaats Verband Afdeling
Nederlands-Indië Welfare Artiesten
Gezagsbataljons voor Indonesië. Bataljons vrijwilligers, die naar oorspronkelijk plan in Australiëzouden worden opgeleid voor de strijd tegen Japan. In totaal zijn er ongeveer 1500 man bestemd voor deze eenheden in Australiëaangekomen, maar door de snelle capitulatie van Japan en de veranderende politieke situatie is er van de opleiding weinig terecht gekomen. De militairen zijn naar Indië verplaatst en na aankomst over de OVW-eenheden verdeeld.
Uitgezaagd uit koper
719
723
721
725
703
702
726
728
730
733
731
737
732
Voorbeelden van het naamlint, gedragen door KNIL militairen buiten Nederlandsch Indië
090
113
121
132
130
184
185
186
746
028
179
180
039 In stof ingevoerd januari 1945, vervallen 1947
058
050
Vastgesteld juni 1944, vervallen november 1946
084
092
129
074, op schuifpassant
Naamlinten (1 R.I. t/m 22 R.I.), aantal gelijk aan het aantal regimenten van voor 1940 (echter slechts 1 tot en met 15 gedragen)
Vastgesteld bij MB van 9 juni 1944, nr 23
Vervallen bij MB van 9november 1946, nr 920
Vastgesteld bij MB van 9 november 1946, nr 920. Vervallen bij MB van 30 januari 1951, nr 1034
095
094
097
105
104
082
075
122, op schuifpassant
089, metaal
222
325
373
Tijdens en direct na de Tweede Wereldoorlog werd het transport door de lucht verzorgd door No. 1316 (Dutch Communications) Flight van RAF Transport Command. Toen dit onderdeel werd ontbonden werden de betreffende vliegtuigen opgenomen in het "Netherlands Government Air Transport" (NGAT). Het KLM-Jaarverslag 1941/1946 zegt er dit over:
"Daar het aan burgerluchtvaartmaatschappijen voorlopig nog niet werd toegestaan om op de vliegvelden langs de route landingen te maken, was het noodzakelijk, dat de dienst het karakter verkreeg van een regeringsdienst. Op grond van het besluit, genomen in de Ministerraad van 28 September 1945, werd bij beschikking van de Minister van Verkeer en Energie op 6 October 1945 de Nederlandse Regerings Luchttransportdienst (Netherlands Government Air Transport, N.G.A.T.) opgericht. De leiding van deze dienst werd opgedragen aan een commissie onder voorzitterschap van Schout bij Nacht F. J. Heeris. Op 28 December 1945 droeg de Minister van Verkeer en Energie de uitvoering van de dienst op aan de K.L.M."
